گاه چه بی گناه، گناهکار می شویم
گاه چه پر امید،امیدمان می میرد
گاه چه زشت،زیبایی را تعبیر میکنیم
گاه چه آرام، به سوی مرگ می شتابیم
گاه چه ناباورانه، حسرت را باور می کنیم
گاه چه به ظاهر درست،راه را اشتباه می رویم
گاه چه خندان،در اعماق وجود می گرییم
گاه چه بی رنگ، به رنگین کمان نگاه می کنیم
گاه چه تلخ، شیرینی لحظه ها را می چشیم
گاه چه راحت، سختی ها خردمان می کنند
گاه چه جوان، احساس پیری می کنیم
گاه چه بی گناه، گناهکار می شویم